Eerste stapjes

Zo.
Plannen, hopen en dromen is echt niet hetzelfde als iets doen. ‘tuurlijk ben ik beter voorbereid op wat nu komen gaat door eindeloos rond te struinen op Google/maps (met streetview!), maar toen ik vanochtend ons Motel uitliep en voor het eerst San Francisco zag bij daglicht was het: WAUW!
Samenvating van de reis:
7 jan, 7:00u. De wekker gaat.. nee 7u was te hoopvol, nog n paar keer snoozen en we zien wel..
7:30u. OK, na 4 ½ uur slaap (tot laat bezig geweest met inpakken/opruimen) moeten we er nu echt uit. De lijst met last-minute activiteiten is nog lang en Vi komt zo het huis inspecteren (denk ik) en de sleutel ophalen (denkt zij).
9:00u. Weet niet precies hoe we het voor elkaar kregen, maar laat de ouders van Phin maar komen, I am ready!
11:15u Naar Schiphol, inchecken (spanning rond baggage) en koffie drinken is achter de rug. Phin en ik gaan samen door de paspoortcontrole en dat is het moment dat je ‘echt’ op reis bent. Ook de dude die de paspoorten controleerd kijkt jaloers waneer ik vertel een half jaar in SF te gaan wonen, zoals iedereen de laatste tijd –terecht- doet.
12:20 Fasten your seatbelt, ‘cause Here We Go!

22:00 Washington Dulles Airport maakt z’n naam waar, boy this place is dull with a capital D. We zitten soort van opgesloten in een verre terminal want nergens een exit. Met nog 4 uur voor de volgende vlucht en buiten staalblauwe hemel bij 21 graden C is dit niet acceptable. Gellukkig blijkt er een bus te zijn die je naar het hoofdgebouw brengt. Zo sta je dus opeens tussen kaude herkomst en ditto bestemming buiten in je T-shirt een sigaretje te roken. -> Ben pas gestopt als m’n pakje op is hoor! (of de volgende..)

07:00 (8 jan, maar lokaal 22:00u op 7 jan) aangekomen in SFO international airport lijkt het tijd voor een jubel-stemming. Helaas veels te moe hiervoor en 3 kwartier kijken naar een bagage band waar jou koffer maar niet op wil duiken –bleek met eerdere vlucht gekomen te zijn en ‘stiekum’ achter een security hek geplaatst- helpt ook al niet.
08:57 Een slappe dollar is het beste wat de Euro-zone tourist ooit is overkomen, toch? Nee dus. Het is mij gelukt hier een probleem mee te krijgen. Hoe? Let op. Ik had de huurauto al op internet vastgelegd en (doe ik anders nooit) van te voren betaald. Aan de bali van Alamo rent-a-car ging alles heerlijk soepel tot dienstdoende mevrouw nog even 1 cent wou afrekenen van dezelfde credit-card ter verificatie van mijn person. Dit lukte dus niet. Ik bellen met ABN AMRO, maar die gaan pas om 9 uur open. Wachten. Ik weer bellen met ABN AMRO en krijg te horen dat ik nog voor honderden euros aan bestedingsruimte heb voor deze maand, of te wel 1 cent is geen probleem. De oplettende lezer heeft vast al bedacht wat het probleem is, maar die zelfde lezer weet dat ik nu al 26 uur wakker ben met 4 ½ uur slaap op zak. Toch ging het licht schijnen. $ 0.01 (one penny) is sinds de komst van Bush nog maar 7/10 eurocent waard en kan simpelweg niet worden af gerekend. Ik lachen, bali mevrouw lachen, ja het was een mooi moment.
10:00 Een vlekkeloze rit naar het motel en nu gaan we bedje toe. Na een reis van 26 uur deur-tot-deur is het wel tijd ja..

En toen de eerste dag:
Wat onwennig geslapen, vast ook door het gehussel met de innerlijke klok. We staan om half acht op en ik voeg daad bij woord door al op dag 1 te beginnen met een kleine workout. Op internet had Phin (een eindeloze reeks hardop voorgelezen) reviews gevonden van het hotel waarin ook de Java Shop op de hoek er goed vanaf kwam. Aldaar heerlijk gekoffiet met bagel en veel locals die vast een baan hebben, maar nu nog even lekker hangen. Na ontbijt wouden we eerst naar het strand en dus op reis: 1. Deur uit. 2. Straat over. 3. Links kijken, rechts kijken, weer straat over. 4. Voila, voor u de Pacific Ocean! Romantisch gewandeld maar nog veel te doen.. Met de auto een heerlijke tour gemaakt naar downtown SF. Hoogte punten waaren er veel en vaak letterlijk hoog, maar het eerste uitzicht op de Golden gate bridge en de afdaling door Lombard street (een soort afgrond waar je met de auto in mag storten) zal ik waarschijnlijk nooit vergeten. {http://www.google.com/maps?f=q&hl=en&geocode=&time=&date=&ttype=&q=lombard+st,+sf,+ca&sll=37.0625,-95.677068&sspn=39.217649,76.289063&ie=UTF8&ll=37.803079,-122.418879&spn=0.002077,0.004989&t=h&z=18&om=1&layer=c&cbll=37.802013,-122.419476&cbp=1,444.5266318473129,,0,20.038122233404877}
Genoeg ge-tourist, er is werk aan de winkel! We willen beiden een lokaal mobile nummer, moeten dus uitzoeken hoe dit werkt, daarnaast wil Phin kijken naar Laptops. Anderhalf uur later: twee SIM kaarten met 1000 minuten elk en een prachtige Sony Viao voor Phin! Da’s nog es zaken doen..
Op weg terug toch een beetje de weg kwijt geraakt –het grid systeem van de Amerikaanse steden is hier ook maar rond de heuvels, en dat zijn er 22 of zo, gaat dit niet op- maar het kopen van een kaart brengt uitkomst.
Inmiddels is het 5 PM, oftewel 17:00, ligt Phin ff te tukken, schrijf ik het bovenstaande op de nieuwe laptop en… Groet ik U

Liefs, A
P.S. hele dag regen, wacht nog op beter weer voor foto’s van SF…
Onze nieuwe nummers zijn:
+1-415-283-6951 Phin
+1-415-283-5826 Anne
--Alle dyslectische taalfouten zijn geheel te wijden aan de autoor :) --