Een spirituele week..

Hai lieve trouwe lezers en lezeressen,

Soms heb je dat, dan lijkt je omgeving en alles wat je doet even in het teken van een bepaald thema, deze week was dat de spiritualiteit…

Het begon op maandag met mijn wekelijkse les vocal jazz. Kathleen, onze docent, had een spontaan idee: ‘laten we voor een goed begin van de les beginnen met een gemeenschappelijk gebed. Ok guys, let’s hold hands!’ Ze leidde zelf het gebed en dankte voor vanalles, voor onze mooie stemmen, voor het leven dat wij mogen leiden en vroeg God/de Goden (want ze maakte geen onderscheid in religies) om spontaniteit en creativiteit voor ons allen tijdens deze les. En, het wonder geschiedde hoor, wat zongen we mooi en waren we los! Nou goed iets losser dan, maar ja of dat nou te wijten was aan het gebed of je door de tijd wat meer op je gemak voelen, ik weet het niet. Maar ik vond het in ieder geval heel grappig om mee te maken en zelfs deel van te zijn: zo’n manier van bidden dat ik hiervoor alleen nog maar kende van ‘family ties’ of zo.. Ik kon het dan ook niet helpen diep van binnen een beetje te giechelen om die toch wel een beetje rare Amerikaantjes..

Aangezien Anne sinds deze week een echte vroege vogel is geworden (!), leek mij dat reden om daarin mee te gaan en woensdag de dag eens goed en vroeg te beginnen met een San Francisciaanse meditatie. Het is toch de stad van de zweverigheid dus ook dat moet ik mee maken. En nu wil het natuurlijk daarnaast zo zijn,en de mensen die mij een beetje kennen weten dat wel, dat de oosterse wereld met zijn yoga en meditatie mij ook wel erg fascineerd. Dus ging ik om half 6 ’s ochtends, in een verbazingwekkend volle tram, met de Judah N-line naar het Sivananda Yoga Vedanta Center.

Het center is in 1957 opgezet door meneer Swami Vishnu- devananda (1927-1993), die ook het boek heeft geschreven "The Complete Illustrated Book of Yoga.", wat nog best eens bij mij in Amsterdam in de kast kan staan (en dan eigenlijk van jou is pap…).

Swami Vishnu-devananda

En dit is de meneer waar de filosofie mee begonnen is.

Swami Shivananda (1887-1963)

"He was a great Indian Saint with universal teachings presented in more than 300 books. His teaching is a synthesis of the Four Paths of Yoga and can be summarized in the words: “Serve, Love, Give, Purify, Meditate, Realize.”

Na een paar minuten voor een dichte deur te hebben gestaan en de klok al zes slagen had gemaakt, besloot ik hoewel het er erg dicht uitzag toch maar aan te bellen. Gelijk kwam een donkere kleine vrouw van de trap af en deed mij open. Ze liet me binnen en vroeg of ik wel stil wil zijn want ze zijn aan mediteren. ‘Ja’, zei ik ‘the six o’clock class right?’ Maar ze reageerde niet echt en leidde me naar boven. Bij een kleine ruimte aangekomen sommeerde ze me stil tussen de mensen (de meeste mysterieus verhuld in doeken) te gaan zitten. Met jas, tas, een takeway thee in de hand en mijn schoenen nog aan baande ik mij een weg tussen de stille mensen. Bij de eerste stap hoorde ik uit mijn linker hoek ‘No shoes, take your shoes off’. Al ‘sorryend’ en ‘of coursend’ liep ik gauw weer naar de gang. Zette enigszins gespannen snel mijn tas en beker neer en deed mijn jas uit. Vervolgens probeerde ik zo stil mogelijk opnieuw een plekje te vinden. Echt rustig voelde ik mij niet. Allemaal gedachten gingen door mij heen in de trant van ‘het is toch niet mijn schuld, ik was op tijd, lekker aardig om eerder te beginnen; die vrouw klonk wel onvriendelijk, ik vind ze nu al niet meer leuk; lekker welkom; maar anderzijds ja ook lekkere binnenkomer; waarom trek je dan ook niet gelijk je schoenen uit, je weet dat toch! tuttebel .....’.

Dus van de meditatie kwam niet veel terecht. Maar gelukkig was er tijd genoeg..hoewel er tijdens zo’n tijd stil zitten toch veel gebeurt, zoals lichamelijke ongemakken tijdens het in de houding blijven zitten, ‘ik moet mijn been strekken! maar ja niemand beweegt. Nou ik doe het gewoon heeel zachtjes. He lekker, poeh he, o nee nu ‘pins and needles’..

Rond half zeven kwam er een geluid uit de oranje/roze Hare Krishna meneer links van mij, duidelijk de docent. Het geluid was zijn stem en het mini orgeltje waar hij op speelde. En iedereen begon hem na te zingen, ik bleef natuurlijk niet uit, mijn kans om die valse start weer te herstellen.

De oranje/roze Hare Krishna meneer

Swami Padmapadananda

Vervolgens gingen de liedboekjes rond, het meisje wat eerder zo onaardig was en zei dat ik mijn schoenen uit moest doen, wees mij nu heel attent op welke pagina ik moest zijn. Ach misschien bedoelde ze het eerder ook wel niet zo kwaad.. De Hare Krishna, Hare Krishna en Om Shanti Shanti zat er bij iedereen helemaal in en natuurlijk deed ik vrolijk.., of liever gezegd zo serieus als iedereen was, mee (het was niet zoals wij het gezellig gewend zijn vanes;)

De oranje/roze Hare Krishna meneer koos nog iemand uit om voor te zingen. Hierna was het ‘chanting ‘ gedeelte voltooid en werd de sfeer wat informeler. De oranje/roze Hare Krishna meneer vroeg naar mijn naam. Uit mijn accent maakte hij op dat ik vast Oost-Europees moest zijn, ik verbeterde hem, waarna hij in gebrekkig Nederlands tegen mij begon te praten. Hij vroeg of ik een bladzijde voor wilde lezen uit een zwart boekje, dat wilde ik wel. Ik was toch geaccepteerd. Vervolgens hoorde ik mijzelf vertellen hoe een echte Boeddhist zijn leven zou moeten leiden. Hierna volgde een gebed, gevolgd door handen in bidhouding naar neus in de lucht en daarna wenden we allen ons hoofd tot de grond, alsof we deze kusten. We werden beloond met een stukje banaan en toen was de 'satsang' rond kwart over 7 ten einde. Van achteren voelde ik een hand op mijn schouder en hoorde de woorden: ‘nice to have you with us’. Voldaan liep ik de kamer uit.

Rond half 8 lag ik in hetzelfde center maar een andere kamer op een yogamat voor nog een anderhalf uur Hatha yoga. Deze vorm van yoga had ik al wel een enkele keer eerder en uit boek zelf gedaan: ingewikkeld ademhalen, sun greeting poses, op je kop staan, benen achter je hoofd keren en meer van dat soort ingewikkelde dingen. Inmiddels was de zon op. Het was een fijne les, fijne ochtend. Voldaan verliet ik na negenen het gebouw om verder te gaan met deze duidelijk zonnige vrije dag.

Op vrijdag ging ik met nog meer rust en bewustzijn de Tai Chi les in, hoewel mijn handen nog steeds koud voelen tijdens en na het uitvoeren van de bewegingen boek ik toch weer meer vooruitgang.

Nou lieve mensen ik laat jullie nu weer door gaan met jullie waarschijnlijk veel belangrijkere zaken dan dit spirituele gewauwel. Maar ik dacht de nuance van auto’s naar yoga is ook wel weer leuk..

Veel liefs Phin